Op het bankje

Zij hebben zo’n warm hart voor ARTIS, dat zij ARTIS hebben opgenomen in hun testament. 

Waarom zijn jullie hier in het zonnetje gezet?

‘Als dank voor onze steun kregen wij een eigen bankje – niet bij de rode vari’s waar we nu zitten, maar bij de Grévy-zebra’s. Iedere zebra heeft een uniek patroon doordat de strepen zowel in de lengte  als ook in de breedte verschillen. Als je daar op gaat letten, zie je de grote diversiteit. Net als bij mensen eigenlijk, of bij alles wat leeft. Vandaar dat we de tekst “net mensen, zebra’s lijken hetzelfde maar zijn verschillend” op het bordje lieten zetten.’

Waarom vinden jullie ARTIS belangrijk?

‘ARTIS is enorm belangrijk op het gebied van natuureducatie. In een stad met voornamelijk beton is de kans dat je biodiversiteit in de natuur ziet klein. Vroeger was Amsterdam omringd door polderlandschappen, met watervogels en ooievaars, maar dat is steeds verder teruggedrongen.’ ‘Bovendien heeft ARTIS soortbehoudprogramma’s van in het wild bedreigde dieren die naderhand  kunnen worden uitgezet. De ouderwetse Wunderkammer,  waarin dierentuinen zoveel mogelijk verschillende soorten  verzamelden, is niet meer van deze tijd. ARTIS gaat juist heel duidelijk mee met de tijd, bijvoorbeeld door de bouw van grote nieuwe verblijven voor de leeuwen.’

Wat is jullie favoriete plek in ARTIS?

Pieter: ‘Ik vind de mandrils geweldig, ik was zeven of  acht toen ik ze voor het eerst zag. Ze doen waar ze zin in hebben trekken zich nergens wat van aan.’ Hans: ‘De leeuwen vind ik altijd indrukwekkend, hoewel ze uren liggen te rusten. Ook de volière aan de Aquariumzijde is favoriet – alleen al de mooie gietijzeren constructie is een bezoek waard. Eigenlijk zijn er veel mooie plekken in ARTIS.’

Wat hopen jullie voor de volgende generatie?

‘We hopen dat ARTIS blijft en vooral dat toekomstige generaties zich zullen afvragen wat ze in de natuur om zich heen kunnen vinden. Neem bijvoorbeeld de samenkomst over bomen die ARTIS-Groote Museum organiseert, waarbij je verschillende soorten takken en bladeren voor je neus krijgt en leert ze van elkaar te onderscheiden. Wij denken dat als jonge kinderen op die manier, spelenderwijs,  betrokken en geprikkeld worden, de verwondering in hun latere leven blijft. Dan hebben ze even een dag geen schermtijd. Het geld dat we zullen nalaten, zal daarom specifiek naar educatie en instandhouding van ARTIS gaan.’